scouts.


Hej, a dokładniej Czuwaj!

Taak, ten wpis będzie o czymś, co odgrywa duuuuużą rolę w moim życiu - harcerstwie.
Swoją przygodę harcerską rozpoczełam we wrześniu 2009r., wtedy jeszcze w próbnej 10 Wileńskiej Drużynie Harcerek ,,Silva''. Silva, czyli z łać. - las.

Na początku było nieswojo - nikogo nie znałam, mało co wiedziałam, nie do końca rozumiałam na czym to wszystko polega. Jednak uczęszczałam na każdej zbiórce, na każdym wyjezdzie.




Z czasem to przerosło w coś, bez czego poprostu nie mogłam.

 Poznawanie nowych osób. To chyba była i jest jedna z najważniejszych przyczyn, dlaczego wciąż jestem harcerką. Ludzie. Każdy różny, a jednak łączy nas coś wspólnego. Te przyjaznie nawiązane w harcerstwie, większość nie da skłamać, pozostają na całe życie. To tutaj poznałam osób, których teraz nazywam przyjaciółmi.







Ognisko i śpiew. Harcerskie piosenki mają w sobie to, że nie są banalne, lecz zawierają jakąś myśl. I to mi sie strasznie podoba. W połaczeniu z ogniskiem, przy jeziorze, gdy obok są przyjaciele - nic więcej nie potrzebuję. Wtedy właśnie rozumie się, że telefony czy komputery, bez których na co dzień nie możemy się obejść, nie są aż tak ważne.


Obozy. Przed wyjazdem na swój pierwszy obóz bałam się, ale jednoczeście byłam ciekawa jak to będzie. I się nie zawiodłam. Nawet warty czekałam z niecierpliwością! Będąc w lesie, bez jakichkolwiek środków komunikacji człowiek się uspokaja, może pozbierać z myśłami, pobyć sam na sam ze sobą. Jest to niewątpliwie potrzebne dla każdego.




W harcerstwie znalazłam swoje miejsce - zuchy. 2 lata temu założyłam swoją gromadę zuchową, a ze swoich kochanych zuchenek jestem strasznie dumna. Jestem również wędrowniczką i zdobywam stopień instruktorski. Nie zamierzam się zatrzymać w rozwijaniu nawet po wyjezdzie na studia do innego kraju..:)







Każdy w harcerstwie może znalezć coś dla siebie. Jest to ciągłe realizowanie się, wymaganie od samego siebie. I nie ważne, czy jest się daleko, czy tuż obok - najważniejsze chęć i kontynuacja ideałów harcerskich. Harcerstwo to nie bieganie z patykiem po lesie, jak mogą myśleć niektórzy. To coś więcej. Coś, co pozostaje na całe życie i kim się nie przestaje być.






Komentarze

Prześlij komentarz

Zobacz też:

ktoś.

Obraz
Czasami w naszym życiu pojawiąją się osoby, które się odróżniają od innych. Nie chodzi mi tutaj o tych, którzy są z różnych dziwnych popkultur czy są innych narodowości czy o jeszcze jakiekolwiek cechy zewnętrzne. Bardziej mi chodzi o te osoby, które można nazwać ,,swoimi". Ludzi, z którymi jest przytulnie, którzy stwarzają poczucie bezpieczeństwa. Po spotkaniu z którymi wydaje Wam się, że znacie się od zawsze. Mówiąc ze swego doświadczenia - myślałam, że takie osoby spotkałam. I to sporo. Aż do początku tego lata, kiedy NAPRAWDĘ poznałam taką osobę. Z którą poprostu jestem sobą i nikogo nie muszę udawać. Z którą jest tak łatwo się porozumieć. Z którą się mówi bez końca o wszystkim. Z którą jest dobrze nawet w milczeniu. Którą się kocha bezgranicznie wiedząc, że w zamian otrzymujesz to samo. W której, pomimo wszystko(szczególnie odległośći :( ) masz pewność. Z którą jest poprostu najlepiej na świecie. Z którą czas leci tak nieubłagalnie szybko, a każdą wspólną chwilę chciałoby...
Czytaj więcej

2014.

Obraz
heh..więc rok 2014 już nastąpił. Nie wiem jak dla was, ale dla mnie on minął szybko. Bardzo nawet szybko. Dziwnie. Jednak bardziej dziwnym, w moim wypadku, jest to, że rok 2013 nie był taki już i zły, a i rozpoczęcie nowego roku również. Nawet spowodowało uśmiech. Szeroooki uśmiech.^^ Co przyniósł mi 2013 rok? Po pierwsze baardzo dobrze mi się powodzi z gromadą. Zatwierdzona próba. Znalezienie przybocznego. Zmiana gromady na koedukacyjną. Wręczone pierwsze mundurki. Weee.:3 Po drugie - mam najlepszych przyjaciół. Tzn. nie 'wyznaczam' tych najlepszych, ale mam takie osoby, którym mogę wszystko powiedzieć, którym mogę zaufać, przy których mogę być sobą. Wiele osób, które dla mnie znaczyły dużo, odeszły z mego życia, i chociaż niektóre widzę codziennie, nie żałuję. Nikogo nie będę zatrzymywała. Jeżeli chcą odejśc - odpuszczę. Tylko wątpię, czy przyjęłabym spowrotem. Anyway, jestem baardzo szczęśliwa, że mam właśnie takich osób obok,  jakich mam : często zwario...
Czytaj więcej

dzień dobry, kocham Cię.

Obraz
Dawno tutaj mnie nie było, ale ostatnio napraawdę się wiele działo : 12 klasa, przygotowania do spektaklu z teatrem (a próby mamy codziennie) i wiele wiele innych. Chociaż przyznaję, że jestem również leniuchem i to też mialo wpływ na moją nieobecność. :/ Tyryryym, o czym tu chciałam napisać.. Jak wiecie, planuję wstąpić na jeden z uniwersytetów w Polsce, marzyłam o tym od dzieciństwa. Jednak od niedawna mam jakieś wątpliwości : nie chcę zostawiać gromady, teatru, przyjaciół.. Wyjazd do innego kraju, studia - to wszystko brzmi jak coraz bardziej realne marzenie. Jednak coś mnie powstrzymuje, czuje jakiś niepokój. Nie wiem jak to nazwać. No ale zobaczymy jak tam będzie. Mam nadzieję nie zrobię nic głupiego.. Poznałam wiele nowych osób. Niektóre osoby poznałam od nowa. I bardzo się cieszę, bo jak na razie żadna z nich mnie nie zawiodła. Jednak z innymi bardzo bliskimi mi osobami mam słabszy kontakt. Jednak nie martwię się - prawdziwych przyjaciół się nie traci, nie opuszczą Cię. I...
Czytaj więcej